مطالعه جامعه شناختی رابطه میان محرومیت و دینداری در بین سرپرستان خانوار شهر اسلامشهر

دین از مهمترین مفاهیم تاریخ بشری است که در تمام جوامع و در همه مراحل تاریخی زندگی بشری نقش مهم و موثری ایفا نموده است. دین در سطوح فردی و اجتماعی جامعه ما نفوذ زیادی دارد و از این رو یکی از منابع مشروعیت هنجارها و ارزشها به شمار رفته و اخلاقیات افراد جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو بررسی وضعیت دینداری اعضای جامعه، اهمیت خاصی پیدا می کند. بر مبنای نظریات مختلف در حوزه جامعه شناسی دین، محرومیت و ابعاد آن یکی از عوامل اساسی موثر بر دینداری است که موضوع بحث و توجه صاحب نظران کلاسیک و متاخر -مانند مارکس، وبر،، مالینوفسکی، اُدی، گیرتز، اینگلهارت، استارک و بین بریج- بوده است. در پژوهش حاضر به بررسی چهار صور محرومیت پرداخته شده که عبارتند از محرومیت اقتصادی، محرومیت اخلاقی، محرومیت نسبی و محرومیت از امنیت(امنیت جانی، غذایی، محیطی، سیاسی و ملی سلامتی). روش به کار رفته برای اجرای پژوهش حاضر از نوع پیمایشی و با استفاده از تکنیک پرسشنامه ای می باشد. جامعه آماری پژوهش را کلیه سرپرستان خانوار شهر اسلامشهر تشکیل می دهد که از این تعداد، 372 نفر، از طریق فرمول کوکران و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه مورد بررسی، انتخاب شده اند. برای پردازش و تجزیه و تحلیل آماری داده ها از نرم افزار کامپیوتری spss 16 استفاده گردیده است. یافته های آماری و تجزیه و تحلیل آنها حاکی از این بود که بین متغیرهای مستقل محرومیت اقتصادی، محرومیت اخلاقی، محرومیت نسبی و محرومیت از امنیت و متغیر وابسته تحقیق یعنی دینداری سرپرست خانوار، رابطه معنی دار وجود دارد. در نهایت، از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و تحلیل مسیر، تأثیر مستقیم و غیرمستقیم متغیر های مستقل بر متغیر وابسته تحقیق محاسبه شده است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان داد که: : از بین کلیه متغیرهای مستقل تحقیق، متغیرهای محرومیت نسبی ضریب بتای 33/0 و متغیر محرومیت اقتصادی با ضریب بتای 20/0 به ترتیب بیشترین تأثیر را بر روی دینداری سرپرستان خانوار داشته اند، به عبارت بهتر، به ازای 1 واحد افزایش محرومیت نسبی، دینداری سرپرستان خانوار 33% افزایش می یابد و همچنین به ازای 1 واحد افزایش در محرومیت اقتصادی ، دینداری آنها 20% افزایش می یابد.